Semua rakyat Malaysia sudah tentu begitu terkesan dengan keganasan dan kesengsaraan yang berlaku ke atas wilayah Rakhine di Myanmar, terutamanya segala tindakan ganas yang dikenakan ke atas kaum Rohingya.
Keganasan dan krisis kemanusiaan yang berlaku ke atas Rohingya bukan sahaja berkemungkinan menganggu kestabilan Myanmar dan negara jiran, tetapi juga kepada rantau Asia Tenggara dan Asia Selatan.
Oleh itu seluruh rakyat Malaysia haruslah bersatu untuk menggesa kerajaan, dan masyarakat antarabangsa — termasuklah institusi seperti PBB, OIC dan ASEAN — untuk mengambil segala tindakan diplomatik yang boleh mengakhiri keganasan di Rakhine.
Pada masa yang sama, penyelesaian yang berkekalan ke atas status kaum Rohingya juga mestilah dicapai — termasuklah mempertahankan hak kerakyatan mereka di negara Myanmar dengan segera.
Saya berharap agar Tuan Yang di-Pertua Dewan Rakyat akan membenarkan Ahli Parlimen Malaysia untuk membahaskan isu ini apabila Dewan bersidang semula nanti.
Sememangnya ini masa paling sesuai untuk memanggil sidang Parlimen tergempar untuk membincangkan dasar luar negara yang perlu diambil oleh Malaysia untuk mengakhiri malapetaka ini.
Saya juga berharap agar pihak berkuasa lebih berhemah ketika berurusan dengan penunjuk perasaan Rohingya yang ditahan tempoh hari berdekatan Kedutaan Myanmar di Kuala Lumpur, di dalam lunas undang-undang.
Kita tidak harus lupa bahawa beberapa tokoh daripada Kerajaan Persekutuan dan parti politik tertentu, suatu ketika dulu, telah mengambil bahagian di dalam satu perhimpunan yang sama untuk menegakkan hak Rohingya.
Walaubagaimanapun, akhirnya di dalam hal ini hanya Kerajaan Myanmar yang mampu membawa keamanan kepada wilayah Rakhine dan memberi keadilan kepada kaum Rohingya — termasuklah Kaunselor Negara, Aung San Suu Kyi dan Angkatan Tentera Myanmar (Tatmadaw) di bawah Jeneral Kanan Min Aung Hlaing.
Mereka sepatutnya sedar bahawa mereka sejarah tidak akan berpihak kepada mereka di dalam isu Rohingya ini.
Keterlibatan Aung San Suu Kyi di dalam keganasan ini memalukan Anugerah Nobel Keamanan yang diperolehnya pada tahun 1991 yang mana beliau diiktiraf kerana “…perjuangan tanpa keganasan untuk demokrasi dan hak asasi” serta penegasan ke atas “keperluan untuk perdamaian di dalam negara yang terlalu berpecah”.
Malah tindakan Tatmadaw sudah tentu akan merosakkan integriti Myanmar yang Jeneral Kanan Min Aung Hlaing telah berikrar untuk pertahankan.
Mereka mempunyai kuasa untuk menghentikan tumpahan darah di Rakhine dan tekanan ke atas kaum Rohingya.
Segala pembunuhan ini mestilah dihentikan sekarang.
